Przedszkole to ważny etap w rozwoju każdego dziecka. Jest miejscem wspólnych zabaw, nawiązywania pierwszych kontaktów z rówieśnikami. Dzieci uczą się samodzielności, umiejętności współdziałania w grupie, rozwijają inteligencje wielorakie, odkrywają swoje możliwości i zainteresowania oraz nabierają wiary w siebie. Każde dziecko jest inne i nie wszystkie dzieci przystosowują się jednakowo do nowej sytuacji. Niejednokrotnie, debiut malucha w przedszkolu wiąże się z rozpaczą i łzami. Dziecko przekraczając próg przedszkola po raz pierwszy, często napotyka na trudności związane z przystosowaniem się do nowego otoczenia, przeżywa problemy adaptacyjne związane z nową, nieznaną dotąd mu sytuacją. Kłopoty adaptacyjne mają nie tylko trzylatki, ale również starsze przedszkolaki. Dziecko uczy się powoli roli przedszkolaka, a jego pobyt w nowym środowisku, z dala od mamy i taty , wiąże się najczęściej z bardzo silnymi negatywnymi emocjami.
Dziecko w wieku przedszkolnym jest bardzo mocno przywiązane emocjonalnie do najbliższych mu osób, a rozłąka z nimi, powoduje strach, niepewność i utratę poczucia bezpieczeństwa. Nowe nieznane osoby dorosłe, ogromny budynek, duża sala, dzielenie przestrzeni z innymi, wszystko to jest dla niego obce i powoduje u dziecka ogromny lęk. Podobny problem często dotyczy nas - dorosłych, jeśli musimy zmienić miejsce pracy czy przebywać daleko od rodziny. W związku z tym, my - rodzice stajemy przed nowymi problemami i wyzwaniami. Pojawia się pytanie jak wspierać w tych trudnych momentach swoje dziecko? Wsparcie i zrozumienie ze strony najbliższych jest dziecku niezbędne w jego prawidłowym rozwoju społecznym i w adaptacji do nowego środowiska, jakim jest przedszkole.
Ogromnie ważna jest właściwa komunikacja między rodzicami, a dziećmi. Sposób, w jaki rodzice tłumaczą dziecku świat, staje się jego własnym sposobem rozumienia tego świata. Jeśli przedszkole zostanie przedstawione jako miejsce bezpieczne, tak też będzie odbierane przez dziecko. Pamiętajmy, że dziecko nieświadomie przejmuje obawy dorosłych. Duże znaczenie dla prawidłowej adaptacji dziecka ma także współpraca nauczycieli ze środowiskiem rodzinnym, wymiana wzajemnych doświadczeń oraz informacji na temat jego sukcesów i niepowodzeń . Zatem, my dorośli, musimy pomóc dzieciom odnaleźć się w nowej, trudnej dla nich sytuacji, ułatwiając im start w przedszkolu.
Oto kilka wskazówek ułatwiających dziecku złagodzenie stresu związanego z przedszkolną adaptacją:
- Dajmy wyspać się swojemu dziecku, aby w dobrym nastroju maszerowało do przedszkola.
- Rano budźmy dziecko z uśmiechem na twarzy.
- Cieszmy się razem z dzieckiem, że idzie do przedszkola.
- Pozwólmy zabrać dziecku z domu jego ulubioną zabawkę lub przytulankę.
- Uświadamiajmy dziecku, że w przedszkolu jest bezpiecznie.
- Nie przedłużajmy pożegnania w sali pomóżmy dziecku rozebrać się, pocałujmy je i wyjdźmy. Krótkie rozstania ułatwiają dzieciom start w przedszkolu, ponieważ wtedy dzieci łatwiej kierują swoją uwagą na nauczycielkę, albo na inne dziecko.
- Nie zabierajmy dziecka do domu, kiedy płacze przy rozstaniu jeśli zrobimy to chodź raz, będzie wiedziało, że łzami można wszystko wymusić.
- Jeśli dziecko przy pożegnaniu płacze, postarajmy się, żeby przez kilka dni odprowadzał je do przedszkola tato, czasami rozstania z tatą są mniej bolesne.
- Nie wychodźmy po kryjomu. Powiedzmy dziecku spokojnie, że wrócimy. Wielokrotnie zapewniajmy dziecko, że na pewno odbierzemy je z przedszkola.
- Zawsze mówmy dziecku prawdę, zwłaszcza kiedy ustalamy porę swojego powrotu.
- Nie wypytujmy dziecka o szczegóły związane z pobytem w ciągu dnia w przedszkolu, poczekajmy aż samo nabierze ochoty aby o tym wszystkim opowiedzieć.
- Chwalmy dziecko za jego dzielność i umiejętność radzenia sobie w każdej sytuacji.
- Pamiętajmy ! Żegnajmy i witajmy swoje dziecko zawsze z uśmiechem. To napawa optymizmem i daje poczucie bezpieczeństwa, że wszystko jest w porządku.
Życzymy wszystkim, by z tygodnia na tydzień, poranne pożegnania były coraz łatwiejsze zarówno dla dziecka jak i państwa, a pobyt w przedszkolu dostarczał dzieciom wiele pozytywnych emocji.
Urszula Brela
